مفصل شانه به دلیل توانایی حرکت در تمام جهات، از دیگر مفاصل بدن متمایز است. این قابلیت حرکتی گسترده، اگر چه به کارکرد بهتر کمک می کند، اما شانه را مستعد ناپایداری می کند. در ناپایداری شانه، استخوان بازو به طور مکرر از سوکت خود خارج می شود و ممکن است به درد و آسیب های بیشتر منجر شود. در این مقاله بررسی خواهیم کرد سندروم شانه ناپایدار چیست و چه علائمی دارد.
از دیگر خدمات پیشنهادی هیوا: فیزیوتراپی در قزوین
سندروم شانه ناپایدار چیست؟
سندروم شانه ناپایدار به وضعیتی اطلاق می شود که در آن شانه به طور مکرر دچار ناپایداری و خروج جزئی یا کامل از مفصل خود می شود. این ناپایداری می تواند ناشی از آسیب های ناگهانی یا استفاده بیش از حد از شانه باشد و باعث درد، ضعف، و کاهش توان حرکتی در فرد می شود.روش های تشخیص سندروم شانه ناپایدار
تشخیص سندروم شانه ناپایدار با ارزیابی دقیق فیزیکی و استفاده از آزمایش های تصویر برداری انجام می شود. ابتدا پزشک با معاینه فیزیکی، دامنه حرکتی شانه، قدرت عضلات و حساسیت به لمس را بررسی می کند. این ارزیابی می تواند شامل آزمایش هایی باشد که هرگونه لغزش، صدا یا احساس ناپایداری در مفصل را نشان می دهند. در صورتی که نیاز به بررسی دقیق تر باشد، پزشک از تست های تصویر برداری مانند رادیوگرافی و ام آر آی استفاده می کند. رادیوگرافی به طور خاص برای تشخیص هرگونه شکستگی یا ناهنجاری استخوانی کاربرد دارد، در حالی که ام آر آی تصاویری با جزئیات بالا از بافت های نرم مانند رباط ها و تاندون ها فراهم می کند که می تواند به شناسایی پارگی ها یا آسیب های دیگر کمک کند. در برخی موارد، پزشک از آرتروگرافی بهره می گیرد؛ این روش شامل تزریق ماده حاجب به مفصل شانه و سپس انجام رادیوگرافی یا ام آر آی است که دید بهتری از آسیب های کوچک تر یا ناهنجاری های مفصل فراهم می کند.
معرفی روش های درمان سندروم شانه ناپایدار
درمان سندروم شانه ناپایدار بسته به شدت بی ثباتی و پاسخ به درمان های غیر جراحی، ممکن است شامل گزینه های مختلفی باشد. در مراحل اولیه، پزشکان معمولاً درمان های غیر جراحی را توصیه می کنند. این درمان ها شامل فیزیوتراپی برای تقویت عضلات اطراف شانه، اصلاح فعالیت ها جهت کاهش فشار بر مفصل و مصرف دارو های ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن جهت کاهش درد و التهاب می باشد. با این حال، در صورتی که این روش ها نتوانند درد و بی ثباتی را تسکین دهند، ممکن است نیاز به جراحی احساس شود. جراحی معمولاً به دو صورت آرتروسکوپی یا جراحی باز انجام می شود؛ آرتروسکوپی یک روش کم تهاجمی است که با استفاده از دوربین و ابزار های خاص به ترمیم بافت های شانه می پردازد، در حالی که جراحی باز برای موارد شدید تر و نیاز به دسترسی بیشتر به مفصل انجام می شود. این روش ها به ثبات شانه و بازگشت به فعالیت های عادی کمک می کنند. از دیگر خدمات پیشنهادی هیوا: فیزیوتراپی دست در قزوینعلائم سندروم شانه ناپایدار
سندروم شانه ناپایدار می تواند علائم مختلفی را در افراد ایجاد کند که از جمله شایع ترین آن ها درد شانه است. این درد ممکن است در زمان حرکت، بلند کردن دست یا حتی در حالت استراحت حس شود. یکی دیگر از نشانه های این سندروم، احساس لغزش یا در رفتگی شانه است که فرد تصور می کند استخوان بازو از جای خود خارج می شود. ضعف عضلات اطراف شانه نیز به دلیل ناپایداری ایجاد شده، و به کاهش توانایی و عملکرد روزمره منجر می شود. همچنین ممکن است هنگام حرکت شانه صدای ترق تروق شنیده شود که نشان دهنده مشکلات ساختاری در مفصل شانه است. محدودیت حرکتی نیز یکی از علائم این سندروم است که در برخی موارد، توانایی حرکت کامل شانه را کاهش می دهد. شدت و نوع علائم بسته به میزان آسیب، مدت زمان بروز مشکل و نوع ناپایداری متفاوت است و نیاز به ارزیابی دقیق توسط پزشک متخصص دارد. بیشتر بخوانید: حرکات مفید برای درمان درد و گرفتگی شانهعلت ابتلا به سندروم شانه ناپایدار چیست؟
دلایل مختلفی وجود دارد که باعث بروز سندروم شانه ناپایدار می شود که برخی از آن ها عبارتند از:
