شکستگی لگن یک مشکل جدی است که معمولاً به دنبال زمین خوردن یا تصادف رخ می دهد و سالانه بیش از 300 هزار نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. این عارضه می تواند عواقب جدی از جمله کاهش تحرک، افزایش وابستگی به دیگران و کاهش کیفیت زندگی به دنبال داشته باشد. سالمندان بالای 65 سال بیشتر در معرض این نوع آسیب قرار دارند که به استخوان های ران و مفصل لگن آسیب می زند. در این مقاله به بررسی انواع شکستگی لگن در سالمندان چیست و روش های درمان آن می پردازیم.
از دیگر خدمات پیشنهادی هیوا: فیزیوتراپی در قزوین
درمان شکستگی لگن در سالمندان به عوامل مختلفی از جمله سن و وضعیت عمومی بیمار بستگی دارد. برخی از این روش های درمانی عبارتند از:
علت شکستگی لگن در سالمندان چیست؟
شکستگی لگن در سالمندان عمدتاً به دلیل زمین خوردن اتفاق می افتد که در ۹۵ درصد موارد مشاهده می شود. با افزایش سن، چگالی استخوان ها کاهش یافته و استخوان ها به ویژه در افراد مبتلا به پوکی استخوان، ضعیف تر می شوند. در این شرایط، حتی افتادن های جزئی نیز می تواند منجر به آسیب جدی به لگن شود. از جمله عوامل مؤثر دیگر می توان به تصادفات، بیماری هایی چون استئوپروز و سرطان اشاره کرد. ورزشکاران، به ویژه دوندگان مسافت طولانی، ممکن است به دلیل فشار مکرر، دچار شکستگی استرسی لگن شوند. از سوی دیگر، مفصل ران به صورت گوی و کاسه‌ای عمل می کند و آسیب به آن می تواند به شکستگی یا پارگی رباط های دیگر نیز منجر شود.انواع شکستگی لگن در سالمندان چیست؟
شکستگی لگن در سالمندان می تواند در نواحی مختلف استخوان لگن و ران رخ دهد. این نوع شکستگی ها به طور کلی به سه دسته اصلی تقسیم می شوند که هر کدام ویژگی ها و علل خاص خود را دارند:1. شکستگی گردن استخوان ران
شکستگی گردن استخوان ران، که به آن شکستگی گردن فمور نیز می گویند، شایع ترین نوع شکستگی لگن در سالمندان است. این شکستگی در ناحیه‌ای بالای استخوان ران و درست زیر سر آن اتفاق می افتد و ممکن است منجر به آسیب های دیگر نیز شود. از دیگر خدمات پیشنهادی هیوا: فیزیوتراپی هیوا2. شکستگی تروکانتریک
یکی دیگر از انواع شکستگی لگن در سالمندان، شکستگی تروکانتریک است. شکستگی تروکانتریک در ناحیه زیر گردن استخوان ران و بالای آن رخ می دهد. این نوع شکستگی به دلیل موقعیتش، نسبت به شکستگی های دیگر لگن عوارض کمتری دارد و به راحتی ترمیم می شود. اطلاعات دقیق تر در این زمینه می تواند به بهبود فرآیند درمان کمک کند.3. شکستگی استابولوم
شکستگی استابولوم رایج ترین نوع شکستگی لگن در سالمندان است و معمولاً با در رفتگی مفصل ران همراه است. در این حالت، سر استخوان ران از حفره استابولوم خارج می شود. درمان این نوع شکستگی نیازمند توجه به در رفتگی مفصل ران و اقدامات لازم برای ترمیم آسیب های پا است. از دیگر خدمات پیشنهادی هیوا: فیزیوتراپی صورت در قزوینروش های درمان شکستگی لگن در سالمندان
درمان شکستگی لگن در سالمندان به عوامل مختلفی از جمله سن و وضعیت عمومی بیمار بستگی دارد. برخی از این روش های درمانی عبارتند از:
1. درمان شکستگی لگن بدون عمل جراحی
شکستگی لگن در سالمندان نیازمند توجه ویژه‌ای است و در برخی موارد، می توان از روش های غیر جراحی برای درمان آن استفاده کرد. دو روش اصلی در این زمینه، دارو درمانی و فیزیوتراپی هستند. به علاوه گچ گیری می تواند به تثبیت مفصل و استخوان ها کمک کرده و زمان لازم برای جوش خوردن آن ها را فراهم کند. این روش به ویژه در کودکان موثر است. در سالمندان، پزشک ممکن است از ابزار های کمکی مانند عصا یا واکر برای حداقل سه ماه استفاده کند تا از انتقال وزن به پای آسیب دیده جلوگیری کند. در صورت آسیب دیدگی هر دو پا، استفاده از ویلچر توصیه می شود. از سوی دیگر، تجویز دارو های ضد انعقاد خون برای کاهش درد و پیشگیری از لخته های خون در پا ها ضروری است. درمان های غیر جراحی معمولاً برای شکستگی های خفیف و پایدار مناسب بوده و نیاز به استراحت چندین ماهه دارد تا بیمار بهبودی کامل را تجربه کند.2. درمان شکستگی لگن با لیزر
درمان شکستگی لگن در سالمندان با لیزر یکی از روش های نوین و غیر تهاجمی است که به ویژه برای بیمارانی که نیاز به جراحی ندارند، مناسب است. در این روش از تحریک الکترونیکی و امواج اولتراسونیک برای جوش دادن استخوان های ترک خورده استفاده می شود. اشعه لیزر با نفوذ به بافت، موجب افزایش دما و در نتیجه افزایش جریان خون می گردد. این فرآیند به ترمیم سریع تر و بهبود وضعیت بیمار کمک می کند و به عنوان گزینه‌ای موثر در درمان شکستگی لگن شناخته می شود. از دیگر خدمات پیشنهادی هیوا: فیزیوتراپی اطفال در قزوین3. عمل شکستگی لگن
شکستگی لگن در سالمندان یکی از آسیب های جدی است که معمولاً نیاز به ترمیم جراحی دارد. این عمل می تواند از طریق تکنیک های مختلفی انجام شود که هدف اصلی آنها محکم کردن استخوان های شکسته و بازگرداندن آن ها به موقعیت صحیح است. جراح ممکن است از پیچ ها، میخ ها یا صفحات فلزی برای تثبیت استخوان ها استفاده کند. در برخی موارد، بر اساس شدت آسیب، ممکن است نیاز به تعویض جزئی یا کامل مفصل لگن باشد. در بیماران مسن، شکستگی های ناپایدار لگن ممکن است به چندین جراحی نیاز داشته باشد. یکی از روش های رایج، تثبیت خارجی استخوان است که در آن فیکساتور خارجی برای نگه داشتن استخوان در موقعیت صحیح استفاده می شود. به علاوه، کشش اسکلتی با کمک پین های فلزی و وزنه ها، به تراز کردن استخوان ها کمک می کند. به علاوه، تثبیت داخلی نیز شامل قرار دادن قطعات شکسته استخوان در موقعیت صحیح و استفاده از پیچ و صفحات فلزی برای نگه داشتن آن ها است. پس از عمل جراحی، پزشک ممکن است بیمار را به یک مرکز توان بخشی ارجاع دهد تا مراحل بعدی درمان را طی کند.
